نابرده رنج گنج میسر نمی شود، مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد. در ادبیات فارسی، فرهنگ کهن و دین اسلام، همیشه از رنج به عنوان یک چیز خوب یاد شده. بر خلاف معنای غلطی که برای این عبارت در نظر گرفته شده، که اون رو با عباراتی مثل سختی بیش از حد و عذاب طاقت فرسا معنی می کنن، رنج یک واژه مثبت و سراسر انرژی و انگیزه هست. رنج نوعی سختی مثبت و آینده داره که غالبا در حد توان و استعدادها و ظرفیت های انسان هست و نتیجه اون، معمولا رسیدن به یک حس خوب، یک آینده خوب و یک گنج خوب هست…
این بیت شعر از سعدی شاعر بزرگ و پر آوازه کشورمونه که میگه: نابرده رنج گنج میسر نمی شود، مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد. یا این بیت شعر که متعلق به فردوسی شاهنامه سرای ایرانیه که: به رنج اندر است ای خردمند گنج، نیابد کسی گنج نابرده رنج. همونطور که تو این نمونه های ادبی کاملا مشهوده، رسیدن به گنج همیشه با رنجی همراه بوده که البته نکته ای که نباید ازش غافل بشیم اینه که این رنج در حد توان و استعدادهای آدمه و چیزی فراتر از ظرفیت انسان بهش تحمیل نشده و نمیشه!
حتی تو قرآن هم به خوبی به این موضوع اشاره شده، آیه 6 سوره شرح دقیقا به همین موضوع پرداخته که: إِنَّ مَعَ العُسرِ يُسرًا. تازه دو بار هم پشت سر هم خدا تکرار کرده که خیال ما بنده ها رو راحت کنه که ای بنده من، نترس! تو یکم رنج مثبت رو تحمل کن، یکم به خودت سختی خوب تحمیل کن، مطمئن باش که بعد ازین سختی یه راحتی خوب و یه خوشی مطلوبی در انتظار تو هست. منه خدا دارم به تول قول میدم که اولا این سختی اندازه ظرفیت توعه. دوما این سختی همیشگی نیست و بالاخره این رنج روزی تموم میشه. و سوما این سختی بعدش آسونی داره و نتیجه این همه تحمل رنج حتما رسیدن به گنجه…
سعی کردم تو ویدیوی بالا هم به همین موضوعات اشاره کنم و چندین مثال ملموس هم داخل ویدیو قرار دادم. ممنون میشم مثل همیشه نظرات خوبتون رو ازم دریغ نکنید.
امضا، بابای خونه
